من اینجا بس دلم تنگ است وهر سازی

که می بینم بد آهنگ است

وهم

من هنوز مسافر گذشته ام
من برای فرار ثانیه ها هنوز فرصت دارم
من کشتی اشکها یم را
در طو فان بی کسی ام گم کرده ام
من روح عاصی و پر شورم را
میهمان غمکده ی یاسها کرده ام

شاید اگر آ فتابی تر میدیدم
شاید اگر حباب اندوهم را باد ندزدیده بود
به وسعت بی انتهای آسمان سو گند می خوردم
..که غرورم هنوز هم آبی ست

آه اگر آسمان  کمی وفا داشت
اگر مهربانی کمی بیشتر تقلا می کرد
و اگر...

          دل من بیشتر دوست می داشت  

آنکه می آید، نخواهد ماند.

آنکه خواهد ماند،آنکه می خوا هد بماند، انکه میماند...


                           نمی آید!                            

من تنها مانده ام..
من در این برهوت پر عطش تنها مانده ام و در میان این همه آشنا غریب.سرمای تنهایی مغز استخوانم را می سو زاند و لرزش پلکهایم خواب را از من ربوده است.می خواهم بخوابم،می خواهم بخوابم شاید خواب دریا ببینم..حتی اگر سراب باشد.مدتهاست دریا ندیده ام
نمی توانم،پشت پلکهایم تاریکتر از همه شبهاست.جایی را نمی بینم،
شاید کور شده ام..عصایم کو؟آه از این مردم،عصایم را دزدیده اند
به عصای کوری چون من هم رحم نمی کنند.سردم است..
در این تاریکی چیزی لزج مرا از خودم جدا می کند..از سرما و تنهایی

اشک
             و حالا کمی سبک شده ام

رفتی نموندی بی وفا. انگار اثر نداشت دعا

قلب منو شکستیا . قصه نخور فدای سرت فدای سرت فدای سرت

گفتی که چاره سفره . گفتی که دعات بی اثره

نگاهم از رو ت بدره . قصه نخور فدای سرت فدای سرت فدای سرت

فدای سرت اگه من خیلی تنهام . فدای سرت اگه گریونه چشمات

فدای سرت اگه دلمو شکستی .میگن عاشقه یکی دیگه هستی

فدای سرت اگه من خیلی تنهام . فدای سرت اگه گریونه چشمات

فدای سرت اگه دلمو شکستی .میگن عاشقه یکی دیگه هستی

دلت دیگه از شیشه نیست.چشات مثل همیشه نیست

تو گل نمی ریزی به پام. دیکه نمی میری برام

عاقوش تو برای من. انگار دیگه جا نداره

دوسم نداری می دونم. این دیگه اما نداره

فدای سرت اگه من خیلی تنهام . فدای سرت اگه گریونه چشمات

فدای سرت اگه دلمو شکستی .میگن عاشقه یکی دیگه هستی

دلت دیگه از شیشه نیست.چشات مثل همیشه نیست

تو گل نمی ریزی به پام. دیکه نمی میری برام

دیگه نمی میری برام.شبای تاریک و سیاه ماه و صدا نمی کنی

قفل سکوت و دیگه با . معجزه وا نمی کنی

رفتی نموندی بی وفا . تنهایی سخته به خدا

باز زیره قولت زدی ها .قصه نخور فدای سرت فدای سرت فدای سرت

گفتی نه فکر رفتنی . نه اهل دل شکستنی

دلی نمونده بشکنی. قصه نخور فدای سرت فدای سرت فدای سرت

فدای سرت اگه من خیلی تنهام . فدای سرت اگه گریونه چشمات

فدای سرت اگه دلمو شکستی .میگن عاشقه یکی دیگه هستی

فدای سرت اگه من خیلی تنهام . فدای سرت اگه گریونه چشمات

فدای سرت اگه دلمو شکستی .میگن عاشقه یکی دیگه هست

 هنگامی که به تو نیاز دارم

چشمهایم را می بندم و با توهستم

ودوست دارم که خودم را به تو بسپارم

 وضربان قلبم بالا می رود...

واینگونه عشق مرا در شب و روز گرم نگه می دارد

دوست داشتی به جای خورشید تو آسمون بودی؟ همه جا رو از اون بالا می دیدی،برای همه نور و انرژی می فرستادی،با ستاره ها و ابرهای آسمون گپ می زدی و … ولی همیشه از گرمای خودت عرق می ریختی؟!

سال هاست که بودن را تجربه می کنم ، اما هنوز نتوانستم درک کنم که نبودن من چه تاثیری می تواند بر چرخه عظیم جهان وارد کند؟سال هاست که بودن را تجربه می کنم ، اما هنوز به یقین نرسیده ام . من با شخصیت های مختلف ساخته شده در ذهن دیگران هم ذات پنداری می کنم و یا از آنها به شدت دور می شوم . با آنها و یا در واقع در درون آنها ، نوعی زندگی دیگر را تجربه می کنم . گریه و خنده های درونی من با آنها با حالاتشان همساز می شود . گاهی بعضی از آنها را به شدت دوست می دارم و از بعضی دیگر متنفر می شوم و نسبت به برخی هم احساسی تعریف نکردنی دارم . فرقی ندارد آنها شخصیت های یک کتاب باشند و یا شخصیت های یک فیلم . با پستی بلندی های کتاب یا فیلم ، روح من نیز تجربه آن را که معمولا پر از تلاطم است، در خود ذخیره می کند . نمی دانم ایا آنها روزی به کمکم خواهند آمد ؟ آیا من به وسیله آنها نجات پیدا خواهم کرد ؟ آیا دیگران را نجات خواهم داد ؟ آیا من نیز می توانم وارد گروه رویا پردازان و شخصیت پردازانی بشوم که سال های سال ماندگار می شوند ؟ احتیاجی نیست به آنها جواب دهم ، زیرا جریان این بهمن عظیم که بر اثر یک جرقه و صدای انفجار اولیه از سوی قدرت خالقم به وجود آمده ، هر کجا که باید برود ، می رود و مرا نیز با خود خواهد برد . از این سرانجام ، به هیچ وجه ناراحت نیستم !

شگفتا ...!!

وقتی بود . نمیدیدم ..!

وقتی میخواند . نمیشنیدم...!

وقتی دیدم که نبود !؟

وقتی شنیدم که نخواند !؟

چه غم انگیز است که وقتی چشمه ای صاف و زلال در

برابرت میجوشد و میخواند و مینالد .

تو تشنه آتش باشی و نه آب .....

و چشمه که خشکید ... چشمه که از آن آتش که تو تشنه آن بودی

بخار شد و به هوا رفت و آتش کویر را تافت و در خود گداخت .

و بعد عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا

بود از غم نبودن تو میگداخت

خدایا
به هر که دوست می داری بیاموز
که عشق از زندگی کردن بهتر است
و به هر که دوست تر می داری بچشان
که دوست داشتن از عشق برتر !

معلم عزیزم علی شریعتی

bar sang gabr man banavis khasteh bod ahle zamin nabod namazash namazash shakasteh bod barsang gabr man banavis shisha bod tanha az in nazar ke sara pa shakasteh bod bar sang gabreh man banavis pak bod chashman eo daem az ashk shosteh bod bar sang gabreh man banavis in darakht eomre barae tabar va tisha dasteh bod bar sangeh gabeh man banavis kol eomr posht dare ke baz namishod nashasteh bod

سادگی مرا ببخش که خویش را تو خوانده ام برای برگشتن تو به انتظار مانده ام سادگی مرا ببخش که دلخوش از تو بوده ام تو را به انگشتر شعر مثل نگین نشانده ام به من نخند و گریه کن چرا که جز نیاز تو هرچه نیاز بود و هست از در خانه رانده ام اگر به کوتاهی خواب خواب مرا سایه شدی به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام گلوی فریاد مرا سکوت دعوت تو بود ولی من این سکوت را به قصه ها رسانده ام دوباره از صداقتم دامی برای من نساز از ابتدا دست تو را در این قمار خوانده ام گناه از تو بود و من نیازمند بخششت چرا که من در ابتدا تو را ز خود نرانده ام گناهکار هر که بود کیفر آن مال من است به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام

سادگی مرا ببخش که خویش را تو خوانده ام برای برگشتن تو به انتظار مانده ام سادگی مرا ببخش که دلخوش از تو بوده ام تو را به انگشتر شعر مثل نگین نشانده ام به من نخند و گریه کن چرا که جز نیاز تو هرچه نیاز بود و هست از در خانه رانده ام اگر به کوتاهی خواب خواب مرا سایه شدی به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام گلوی فریاد مرا سکوت دعوت تو بود ولی من این سکوت را به قصه ها رسانده ام دوباره از صداقتم دامی برای من نساز از ابتدا دست تو را در این قمار خوانده ام گناه از تو بود و من نیازمند بخششت چرا که من در ابتدا تو را ز خود نرانده ام گناهکار هر که بود کیفر آن مال من است به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام

 

مه چیست؟                                                                                                                                                   

شاید ابرهایی از خیال های یک آدم خیال پرداز باشد...

شاید تکه هایی از ریش بابانوئل باشد که باد آنها را برده...

شاید بخار دهان یک آدم در یک روز سرد باشد...

شاید بخاری باشد که از قوری بیرون می آید...

و شاید منم!!!!                                                                                                                                                      
منی که در انتظار دود شدم!                                                                                                 

 

مه چیست؟                                                                                                                                                   

شاید ابرهایی از خیال های یک آدم خیال پرداز باشد...

شاید تکه هایی از ریش بابانوئل باشد که باد آنها را برده...

شاید بخار دهان یک آدم در یک روز سرد باشد...

شاید بخاری باشد که از قوری بیرون می آید...

و شاید منم!!!!                                                                                                                                                      
منی که در انتظار دود شدم!